تات نویس

گمان مبر که به پایان رسید کار مغان | هزار جام نخورده که در رگ تاک است

تات نویس

گمان مبر که به پایان رسید کار مغان | هزار جام نخورده که در رگ تاک است

دگراندیشان، اقلیت، یا هر نام دیگری!

اگر از من بپرسند مهمترین نقطه ضعف این ساز و کار که انتخابات نام دارد را بگویم. شاید نه به اختیارات معلق و نامعلوم رییس جمهور اشاره کنم، نه به متولیان متعدد هر کار، نه به شورای نگهبان و تحجری که به خرج می دهد، نه حتی غیبت هاشمی رفسنجانی، حتی می توان در حصر بودن نامزدهای دور قبل را هم در برابر آن چه حال می خواهم بگویم فعلا کنار نهاد!

مساله این جاست. تمام نامزدها یا نمیخواهند قبول کنند (کسانی مانند جلیلی، حداد، ولایتی) یا با زیرکی سکوت می کنند و اهمیت خاصی نمی دهند (قالیباف، رضایی) و یا جرات و امکان اظهار نظرشان را ندارند (روحانی، عارف) که امروزه هستند کسانی در ایران که یا مسلمان نیستند، یا به انقلاب اسلامی اعتقادی ندارند، یا به هر دلیلی تمایل به همراه آرمان های امام و رهبری ندارند و آنها نیز مانند تمام شهروندان دیگر حق زندگی و برخورداری از رفاه آن طور می خواهند را دارند.

خیلی صریح می خواهم بگویم، بسیاری از ایرانیان امروزه اعتقادی به حجاب ندارند، دوست دارند از شبکه های خارجی استفاده کنند، می خواهند حداقل در فضایی محدود و خصوصی در اختلاط و زندگی به سبک آن چه در رسانه های خارج از ایران می بینند بپردازند.

هیچ اشکالی ندارد، تا آن جا که مزاحم کسی نشده اند. قطعا حکومت موطف است تدابیری بیندیشد که این ها بتوانند بدون ایجاد مزاحمت برای دیگران آن طور که می خواهند زندگی کنند. حتی اگر دیدگاهمان به این قسمت از مردم آن طور باشد که آنها را نوعی دردسر و اضافی تلقی کنیم، این بهترین راه حل برای حل این "معضل" است. یک میلیون نیروی گشت ارشاد هم نمیتواند مساله را حل کند.

حتی در عربستان سعودی هم شما می توانید جایی را پیدا کنید که مشروبات الکی که بر تولید و فروش آنها نظارت وجود دارد بخرید.

اما اینجا کاندیدهای ما در مناظره فرهنگی از آوردن نام موسیقی وحشت دارند! سعی میکنند به جای موسیقی بگویند هنر!

و همین مساله بعدها دردسرهایی درست می کند که حلشان گاه غیر ممکن است.


پینوشت:

حالا ما می گوییم این جای کار خراب است و این غده روز به روز بزرگتر می شود، شما بگویید ما فتنه می کنیم!

ضمنا:

https://www.facebook.com/TatNevis

چند سوال: به بهانه «طرح زنان ویژه»

در خبرها آمده بود قرار است در خلال طرحی به نام «زنان ویژه» با روسپیان برخورد شود. در این میان چند سوال اساسی برای بنده پیش آمد که یک به یک آنها را در محضر مخاطبین گرامی مطرح می کنم:


1. تعریف روسپی چیست؟ آیا زنان صیغه ای هم روسپی هستند؟

شاید بتوان گفت آن که به ازای پول به رابطه جنسی تن می دهد روسپی است؛ اما کسانی هستند که در ازای پول صیغه می شوند، البته جای و بازار آن ها متفاوت است و سبک کار و مشتریانشان هم همین طور؛ اما چالش مهمیست این تعریف.


2. آیا پدیده ی روسپیگری در کشور ما جدید است؟

روسپیگری همانند دیگر طبیعیات یک جامعه پدیده ایست بسیار قدیمی. اما این که امروز ما به یاد مقابله با آن افتادیم بحثی است جدا. به زبان دیگر:

آیا باید اعتراف کرد این اواخر شیوع آن وحشتناک شده است؟


3. در برخورد با روسپیان هدف دقیقا چیست؟

آیا قرار است همه روسپیان از بین بروند؟ آیا قرار است روسپیگری و روسپیان از بین بروند یا تنها قرار است این پدیده کنترل شود؟

ضامن بقای هر بازاری مشتریانش هستند. شهوت و احساس جنسی از سرکش ترین و غیرقابل کنترل ترین احساسات انسانی است، برای همین کنترل آن و فراهم کردن زمینه مطلوب و امن برای ایمن ماندن از آن بسیار مهم است.


4. چرا امروز یاد این پدیده افتاده ایم؟

شکیست که متاسفانه در اثر تجربیات گوناگون سراغ نگارنده می آید؛ این که آیا داستان به همین سادگی است یا نه؟! هر چند می تواند توهم توطئه باشد!


5. آیا فحشا، شیوع ایدز و بیماریهای مقاربتی و ... تنها از راه روسپیان است؟ آیا تنها رابطه جنسی بی ساختار در ایران از طریق روسپیان است؟

خلاصه بگویم در قشر غیرقابل صرف نظری از جوانان امروز داشتن رابطه جنسی (همانند آن چه در جوامع غربی قسمتی از یک رابطه دوستی به شمار می رود،) عادی است. یعنی چنین رابطه هایی البته با سوءاستفاده به میران کافی!! نشانه روشنفکری به حساب می آیند. فکر بکنید و نگارنده را به سیاه نمایی متهم ننمایید.

اصلا فکر کنید جامعه همان قدر سیاه است که شما در پوستر های «حجاب مصونیت است» نشان می دهید. (مردان جامعه همه مگسان گرد شیرینی، یا چاقوهای تهدید کننده ی سیب، یا باران چشم ناپاک یا ...) بالاخره که باید برخی مسائلی که به نفعمان نیست و کوتاهی خودمان است را هم ببینیم!


6. از کجا قرار است ما بفهمیم یک نفر روسپی هست یا نه؟

شاید اگر در یک شب در خیابانهایی از تهران راه بروید بتوانید کسانی را روسپی یا فاحشه تشخیص دهید؛ اما با چه شواهدی قرار است کسی را به عنوان فاحشه دستگیر کنیم؟


7. با روسپیان چه کار باید کرد؟

سنگسار؟ اعدام؟ زندان؟ صحبت و اقناع؟ فرستادنشان به بهزیستی؟!


8. ...

فقط یک هشدار، من اگر جای شما بردیم این طرح را اجرا نمی کردم!

اگر بفهمیم یکی، فقط یکی از این روسپیان به خاطر فقر به این کار روی آورده؛ یا به طرز وحشتناکی اکثر آن به خاطر نداری به تن فروشی روی آورده اند؛ چه خاکی بر سرمان بریزیم؟!! همان بهتر که نبینیمشان!!!


پینوشت:

1.

امیدوارم این دفعه چیزی از فراماسونری و صهیونیسم در خبرها نشنویم! هر چند روسپیگری از آب بازی بسیار جدیتر است...


2.

بیا ره توشه برداریم...

راهکاری کلی برای مساله حجاب Indecent Exposure

دموکراسی را نباید با دیکتاتوری اکثریت اشتباه گرفت!

یک شهروند حقوقی دارد که تصمیم بقیه نمی تواند از او بگیرد. 99 اگر همه بیایند رای بدهند که من باید رای بدهم! برای من الزام آور نیست؛ یا اصلا همه بگویند باید مرا کشت!


ابتدا باید به این سوال پاسخ دهیم:

آیا تصمیم اکثریت مسلمان می تواند کسی را مجبور به پوشیدن لباسی خاص کند؟


Indecent Exposure

قانون مشخص کننده حد و حدود لباس و پوشش و همین طور رفتارهای غبرمجاز جنسی در جامعه.

من فکر می کنم ابتدا باید قانون "Indecent exposure" یا همان "نمایش ناپسند"، به صورت میانی و اعتدالی در ایران تدوین شود* پس از تدوین قانونی که توانایی اجرا دارد، می توان برخورد "قانونی" کرد. برخورد قانونی توسط ضابط قانون و احترام به حق شهروندی بیچارگانی که در خیابان تردد می کنند!!!

این قانون در برخی کشورها البته وجود ندارد اما در بسیاری از کشورها هست.

پس از آن اگر قانون را به صورت حجاب کاملا "اسلامی" تصویب کردیم، برای کسانی که مسلمان نیستند، یا به هر دلیل شخصی نمی خواهند حجاب اسلامی را رعایت کنند، باید آزادی های خاصی "به صورت علنی، رسمی و شفاف" قائل شویم، تا از زندگی در کنار مسلمانان عزیز احساس اسارت و خفقان بیش از حد نکنند. مانند مناطقی خاص برای داشتن آزادی بیشتر، که مسلمانان برای حفظ دین خود آن جا نمی روند! (این یکی را در بسیاری از عرصه ها احتیاج داریم! و البته در بسیاری از کشورهای اسلامی وجود دارد، چرا که آن جا رسالت اسلامی دوستان نیست که بروند از این جا ها عکس تهیه کنند و تیتر بزنند "فساد در ...")

  • برای کسانی که مسلمان نیستند، یا به هر دلیل شخصی نمی خواهند حجاب اسلامی را رعایت کنند، باید آزادی های خاصی "به صورت علنی، رسمی و شفاف" قائل شویم، تا از زندگی در کنار مسلمانان عزیز احساس اسارت و خفقان بیش از حد نکنند.


دیدگاه وارون ما به حجاب

دیدگاه کلی در یک کشور مسلمان نشین باید این گونه باشد که "آنها که اعتقاد ندارند، لطف می کنند، شعور به خرج می دهند به ملاحظه اکثریت مسلمان کشورشان حجاب را رعایت می کنند"

اما دیدگاه در ایران متاسفانه این است "یعنی چه؟ جوانان فریب خورده حجاب را رعایت نمی کنند؟" گاه حتی پای دشمن و صهیونیسم وسط می آید!!!!!!!!!!!!!!!!!

این دیدگاه که اصلاح شود، قانون و برخورد هم جای خود را پیدا می کند... ان شاء الله!




* البته با نمایندگانی که مستقیما رای ملت انتخابشان کرده، امیدوارم شورای نگهبان طبق قانون اساسی حق تفسیر و پاسداشت عرف جامعه را برای خود قائل نباشد! می خواستم بگویم مجلس باید این کار را بکند دیدم آن چه از مجلس می بینم با آن چه از مردم می بینم متفاوت است... 


برای آشنایی با "نمایش ناپسند" مراجعه کنید به ویکی پدیا

برخورد امام صدر با بدحجابی!

امام موسی صدر ( 1328 ه. ش ) وقتی وضعیت نابسمان حجاب در لبنان را دید حدود یک سال در خصوص علل و راه‌های مبارزه با آن تحقیق کرد.

خودش گفته پس از یک سال مطالعه عامل اصلی این بی بند و باری را در بی سوادی و دور بودن زنان از تعالیم اخلاقی و دینی یافتم و فهمیدم که نخست باید سطح فکری و تربیتی آنان از جهت دینی و اخلاقی تقویت بشود ولی دو مانع بزرگ در پیش داشتم که عبارت بودند از:

الف : زنان لبنان برخلاف زنان ایران در مسجد و مجالس عزاداری به هیچ وجه شرکت نمی‌کردند.

ب : شخصیت زنان به طور معمول با زیبایی، تظاهر به تجمل و مد آمیخته بود .

جمعیتی به نام (جمعیت بر و احسان) تشکیل داد و حضور زنان را در آن آزاد نمود و مسؤلیت های متعددی همچون توزیع کمک به فقرا را به آن‌ها سپرد و به مرور روح انسانی را در آن‌ها تا حدودی زنده کرد به گونه‌ای که درک کردند که به جز مد پرستی و لباس خوب پوشیدن زنان جنبه‌های دیگری هم دارند بعد از آن نیز مجموعه‌هایی به نام (خانه دختران) (آموزشگاه پرستاری) (مرکز پزشکی) (موسسه قالیبافی) (حوزه علمیه) تاسیس کرد.
(کتاب پیکار با منکر در سیره ابرار – ستاد احیاء امر به معروف و نهی از منکر – نشر معروف - ص 187)
---------------------------------------------

ببینید: برخورد با بدحجابی!


البته چنین اقداماتی با وجود اجبار و زور محکوم به تعطیلی اند...


پینوشت ها:

1.

عزیزان من!

جامعه و پدیده های آن "واقعی" هستند. همواره دنبال راه حل های واقعی بگردید!

چه اصراری به اولین، ساده ترین و اشتباه ترین اقدام ممکن دارید؟!

2.

البته مشکل در ایران فقط " بی سوادی و دور بودن زنان از تعالیم اخلاقی و دینی" نیست... متاسفانه!

نظم عمومی؛ اقدام در جامعه

مطلب بسیار مهمی که بسیار هم مطرح شده است. تامین نظم عمومی وظیفه نیروی انتظامی است و از آن مهمتر برای این که هرج و مرجی پیش نیاید مردم در دنیای امروز با اعتقاد به یک گزاره عقلانی، نقش پاسخ و عمل خود را به نیروی انتظامی دولتی تفویض می کنند.

یعنی دیگر خود برای تامین نظم اقدام نمی کنند و آن را به پلیس می سپارند...

پلیس نیز با پوشیدن لباس فرمی که پوشیدن لباس حتی شبیه آن برای بقیه جرم است خود را از دیگران متمایز می کند.
  • ... از آن مهمتر برای این که هرج و مرجی پیش نیاید مردم در دنیای امروز با اعتقاد به یک گزاره عقلانی، نقش پاسخ و عمل خود را به نیروی انتظامی دولتی تفویض می کنند...

حال کسی که لباس پلیس ندارد، تنها می تواند افسر کسب اطلاع باشد که برای تامین امنیت در بین مردم پنهان می شود.

    می دانید، یک جورهایی، دخالت در کار پلیس جرم است!