مناظره فرهنگی - نامزدها به طور خلاصه!

شاید بتوان کاندیداها را در یک عبارت کوتاه این گونه دید:

1. غرضی:

ایده هایی که به نظر عجیب می رسند. انتقال نیروی کار از سخت افزار به نرم افزار آن هم در کشوری که قانون کپی رایت را اجرا نمی کند؟

2. حداد عادل:

حتی همان ایده های عجیب جناب غرضی را هم ندارد. هیچ چیز قابل توجهی نیست و انگار حداد نیامده که رییس جمهور شود!

3. قالیباف:

سخنران مسلط و خوبی است. از دیگران به خاطر ندادن راهکار انتقاد می کند اما در باب فرهنگ حتی کلی تر از فرهنگ صحبت می کند. ضمنا مثال کمربند ایمنی و ارتباط آن با برخورد فرهنگی افتضاح بود!

4. روحانی:

نقد و نقد و نقدهای هر چند درستی که به وضعیت موجود دارد. چیزهایی می گوید که دل مخاطبش را خنک کند. شجریان، فرهادی، دانشجو... اما این کافی نیست. هر چند التزام کلامی ایشان به آزادی قابل ستایش است!

5. ولایتی:

هویت ایرانی - اسلامی به واقع هنوز تعریف قابل استفاده ای ندارد. آن همه صحبت درباره تاریخ، جوانمردی، فتیان با تپق های قابل توجه... به واقع هدف چه بود؟

6. عارف:

به عنوان معاون اول خاتمی موقعیت قابل نقدی دارد و در مناظره همواره در خطر است. از طرفی می تواند از کارنامه سیاسی و اقتصادی خودش دفاع کند. در کل اگر ائتلافی بین او و روحانی نباشد شانسی ندارد. چرا که مشکل اصلی او تحریم انتخابات توسز هوادارنش است.

شاید بهتر بود بیشتر به مشارکت مردم می پرداخت و این امر را یادآوری می کرد.

7. جلیلی:

ظرفیت - آزاد سازی - انحصار - اشتغال زنان - مادر تمام وقت - ارزش های اسلامی برای مذاکره کننده و دیپلمات ارشد ایران واقعا کم بود. استفاده از لغات کلیشه و ساختارهای غیرایجابی که تنها به درد بیانیه های بسیج دانشجویی می خورد.

حرف هایی که مخاطب را بدجوری یاد محمود احمدی نژاد می اندازد.

8. رضایی:

استفاده اش از مطالب جمعبندی شده کاملا شایسته بود. اما جناب آقای رضایی فراموش کرده بود که جمع بندی و خلاصه نویسی بیش از حد او را به تکرار حرفها در زمانش مجبور می کند.